Wprowadzenie funkcji PDO - PHP-Fusion można teraz uruchomić z pełną obsługą PDO.
PDO zapewnia warstwę (?) dostępu do danych, co oznacza, że niezależnie od używanej bazy danych, używasz tych samych funkcji do wysyłania zapytań i pobierania danych.
Rozszerzenie PHP Data Objects (PDO) definiuje lekki, spójny interfejs dostępu do baz danych w PHP.
„PDO nie zapewnia (?) bazy danych, nie przepisuje SQL ani nie emuluje brakujących funkcji”. Oznacza to, że nadal bazujemy na MySQL.

Biblioteka PDO

Kiedyś programiści pragnący komunikować się z bazą danych poprzez PHP musieli zmagać się z wieloma problemami. Każdy serwer DB udostępniał inne API do komunikacji, które zostały na nasze nieszczęście wiernie odtworzone w interpreterze. Jeżeli ktoś chciał napisać elastyczny projekt do uruchamiania na kilku bazach, musiał pisać samodzielnie odpowiednie nakładki, które wybiorą odpowiednią funkcję w zależności od tego, czym się łączymy. Pozostawały też różne gotowe skrypty robiące to zadanie za nas.

PDO to skrót od PHP Data Objects. Jest to nowoczesny interfejs języka PHP przeznaczony do komunikacji z bazami danych, po raz pierwszy napisany wyłącznie w OOP. Jego najważniejszą zaletą jest to, że możemy za jego pomocą łączyć się zarówno z bazą danych MySQL, jak i z bazą danych PostgreSQL (o innych systemach DB nie wspominając). Wersji beta PDO można było używać już w PHP 5.0, natomiast stabilna wersja pojawiła się wraz z PHP 5.1. Gorąco zachęcamy do jego stosowania, gdyż nie tylko jest wygodniejszy od starych rozwiązań, ale też szybszy i bezpieczniejszy...

Który "sterownik" lepiej wybrać i dlaczego?